Wat is er nou leuker dan in de laatste blog van het jaar een thema te behandelen waar we zo graag met elkaar over praten: De Liefde!
Wat is liefde? Verliefd zijn?
Verliefd zijn is een heerlijk gevoel. Een stromend gevoel van gelukzaligheid dat op en neer door je lijf heen beweegt. Een heerlijke innerlijke dans! De liefde voelen van een ander voor jou, geeft je energie, opgewektheid en kracht. Je voelt je tot alles in staat, omdat je op die heerlijke flow drijft van je geliefd voelen. Je voelt je gezien en gehoord en dat geeft je vleugels. Iemand vindt jou de allerleukste, mooiste, prachtigste creatie op aarde. En wow…dat voelt goed!
Dat heerlijke gevoel blijft gelukkig lang hangen. Ik heb weleens gehoord dat het stofje in onze hersenen dat wordt aangemaakt bij verliefdheid, na twee jaar is ‘uitgewerkt’. Dan kom je weer ‘op aarde’. En dat is misschien maar goed ook. Want een ander kan jou nooit je voor 100% goed laten voelen. Dat lijkt in het begin van een verliefdheid wellicht zo, maar inmiddels weten we beter. Dus wat, als je dat heerlijke, verliefde gevoel nou eens aan jezelf gaat geven?
Voel eens hoe het voelt als je dat gevoel van verliefd zijn (en dat kun je oproepen want je hebt het vast al eens of meerdere keren ervaren), voor JEZELF gaat voelen. Voel de stroom van liefde en breng deze naar binnen, naar jouw hart. Naar jouw eigen wezen. Je lieve zelf, die niets anders wil dan dat jij hem of haar liefhebt. Tot in elke vezel van het lichaam.
Je leegte vullen
Als je dat probeert, zult je ervaren dat je al liefde bent! En hoe gek is het dan dat wij mensen die liefde eigenlijk altijd buiten onszelf zoeken? Alsof iemand jou liefde moet geven, zodat jij jezelf iets waard vindt? Liefdevol voelt? Ertoe doet? Mee doet? Erbij hoort? Geliefd voelt? Maar vooral: jouw leegte vult?
Je kunt je eigen leegte niet vullen met de liefde van een ander. Je kunt jezelf alleen vullen met de stroom van liefde voor jezelf. Nogmaals, je bent al liefde. Je bent al waardevol. Heel. Liefde waard. Je bent het alleen vergeten. Dus ben je het gaan zoeken buiten jezelf. Maar dat werkt niet. Nooit.
Vul jezelf met liefde voor jezelf en je zult vervuld zijn. Je stopt met zoeken. Want je ziet in dat zelfliefde nooit van buitenaf kan komen. Vul jezelf met zelfliefde en je krijgt er liefde voor terug. Zo binnen, zo buiten. Als jij liefde bent, trek je liefde aan. Zo simpel is het.
De liefde die je krijgt of ontvangt op het moment dat je geen of nog onvoldoende zelfliefde voelt, heeft een andere boodschap voor jou. Die heeft een leegte in jezelf kenbaar te maken. Heeft je emotionele lessen te leren. Namelijk jou te leren kijken naar jezelf en te leren voelen waar je nog heling nodig hebt, waar je nog niet volledig bent. Waar je nog niet van jezelf houdt!
Op het moment dat je liefde voor jezelf kunt voelen en beleven, ben je heel. Dan heb je niet meer iemand van buitenaf nodig om je geliefd te voelen. En dat is een waanzinnig gevoel kan ik uit eigen ervaring vertellen. Ik ben 56 jaar oud en pas een paar jaar geleden heb ik gevoeld wat het is om vol te zijn met liefde voor mezelf. Tsjonge, wat heeft dat lang geduurd!
Ik zocht de liefde altijd buiten mezelf. Ik stelde mij in dienst van de ander en verlangde zo liefde te krijgen. En dat heeft veel teleurstellingen opgeleverd. Pas relatief kort geleden, na een nieuwe ervaring met een man die onverwachts afstand nam, had ik de moed om mezelf eens af te vragen wat dat nu was in mij dat relaties niet werkten.
Eerlijk , ik vind mezelf een leuke vrouw. Daar ligt het niet aan. Ik ben lief, spontaan, altijd geïnteresseerd in een ander, en ook niet de lelijkste. Dus waarom lukte het me dan niet een mooie, liefdevolle relatie te krijgen en vooral, in stand te houden? Totdat ik iemand ontmoette die me uitnodigde, niet bewust trouwens, om eens goed te gaan voelen wat dat nou was.
De pijn voelen
De pijn voelen van opnieuw een teleurstelling. Van in de steek gelaten worden. Niet gezien en gehoord worden. Niet geliefd worden. Echt voelen. Maar vooral ook te uiten. Mezelf vooral ook heel erg zielig te vindenJ. Ik heb het allemaal mijn lichaam uit laten komen. Heb het geuit. Naar buiten laten vloeien. En dat transformeerde tot mijn verwondering in het besef dat ik de liefde vooral en eerst aan mezelf mocht geven. Toen ik dat voelde, ontwaakte er zo’n prachtige stroom van zelfliefde in mijn lichaam dat ik alleen nog maar heel veel liefde voor mezelf kon voelen. En ik kon voelen en inzien dat het zoeken naar liefde buiten jezelf, de verkeerde kant op bewegen is. Je gaat het dan nooit vinden.
Want je BENT al LIEFDE! En die liefde hoeft alleen gezien en gevoeld te worden, wakker gemaakt te worden in én door jou! Geloof me, het zit allemaal al in je! Voel de energie van liefde. Roep ‘m op. Voel je die prachtige stroom die liefde is? Dat ben jij! Dan ben je al heel!
Je bent liefde. En als je dat echt voel, dat uitstraalt, dan trek je echte liefde aan. En ook dat heb ik recentelijk mogen ervaren. Wat je uitzendt, krijg je terug. Hoe heerlijk is dat? En ik kom uiteindelijk altijd weer terug op hetzelfde basisprincipe: Het begint altijd bij de verbinding met jezelf. The only way is within! Een ander is een mooie, waardevolle spiegel. Een spiegel die je laat zien waar het nog beter kan in jezelf. Om het beste in elkaar naar boven te halen. Zie het als een geschenk. Een cadeautje. En om liefdevol te zijn met jezelf!
