MIJN VERHAAL

​

Lijntje met boven

Ik heb mijn hele leven al een 'lijntje met boven'. Een helder weten. Was een supergevoelig kind dat altijd en overal de sfeer en energie van de ruimte en van de mensen opving. Ik wilde als klein meisje alles doen om anderen een goed gevoel te geven. Ik weet nu dat dit was omdat ik veel meer zag en voelde dan anderen. Ik voelde onderliggende pijnen, verdriet, eenzaamheid, onvermogen en ik wilde niets liever dan dat verhelpen. Zodat die ander zich weer blij zou voelen.

 

Ik weet nog goed dat dit helder voelen me vaak emotioneel in de war bracht. Ik zag en voelde van alles, maar ervoer in het gedrag van de persoon tegenover me iets anders. Ook merkte ik dat mijn gevoeligheid niet werd begrepen. Op heel jonge leeftijd heb ik onbewust 'besloten' om mijn emoties en mijn hoog gevoeligheid in te houden. Als je niet wordt erkend in wie je bent, denk je op jonge leeftijd al snel dat het aan jou ligt. Ik ben me gaan aanpassen om er bij te horen. Later overheerste daarin wel het eenzame gevoel. Heel lang kon ik dat niet thuisbrengen.

 

Zelf uitzoeken

De hoog gevoeligheid was één ding, maar helaas kreeg ik op zeer jonge leeftijd ook te maken met ouders die ernstig ziek werden. Fysiek (moeder, zelfs tot twee keer toe levensbedreigend), maar ook mentaal (vader, angst en fobie). Ik heb het daardoor in mijn jeugd enorm 'zelf moeten uitzoeken'. Ik neem het mijn ouders niet kwalijk. Maar het leidde er wel toe dat er voor mij geen veilige basis was als kind. De onveiligheid en de angst om het verlies van met name mijn moeder bracht mij al jong in de overlevingsstand. Ik kreeg door deze omstandigheden niet de veiligheid en de steun om mijzelf op een gezonde manier te ontwikkelen. Om met een veilige steun in de rug zelfvertrouwen en eigenwaarde te ontplooien. Immers, alles stond continu in het teken van de gezondheid van mijn ouders. Die ontzettend veel van mijn zus en mij hielden, dat weet ik zeker. 

Zelf was ik naast extreem gevoelig ook redelijk adhd. Ik zocht prikkels op in de buitenwereld. Toch gaf dat nooit een voldaan gevoel van binnen. Het zou nog tot mijn scheiding duren in 2004 dat ik 'wakker' werd.

 

Heel lang heb ik mijn leven geleefd zoals in onze maatschappij werd verwacht. Huisje, boompje, beestje. Toch knaagde vaak dat gevoel van 'is dit het nou'. Ben ik nou hiervoor op de wereld? Nadat mijn ouders vijf maanden na elkaar overleden (eind 2002, begin 2003), daar vervolgens een dramatische erfeniskwestie en een heftige scheiding overheen kwamen, had ik in 2004 een wake-up call. Het was mijn ziel die riep dat ik nu voor mezelf moest kiezen.

​

Weg terug naar mezelf

Toen begon heel langzaam de weg terug naar wie ik nu eigenlijk ben. Heel veel therapiesessies verder en met vallen en opstaan, ging ik weer ontdekken waar ik zelf blij van werd. Waar mijn eigen voorkeuren en liefhebberijen lagen. Dat wist ik echt niet meer. Alles had al die jaren in het teken van anderen gestaan. Ik had mezelf volledig weggecijferd. Heel langzaam mocht ik weer gaan voelen. Voelen wie ik was. 

​

Het was soms echt niet gemakkelijk. Het 'ont-wikkelen' van je opgedane pijnen, in je jeugd maar ook in je jong volwassen leven. Je mag je diepste pijnen aankijken. Je grootste verdriet en angsten toelaten. De beloning is dat je je steeds meer heel gaat voelen van binnen. Je de veiligheid bij jezelf vindt. Wat er in je buitenwereld gebeurt, heeft niet meer zo'n invloed. Brengt je niet meer zo van stuk. En dat is een heerlijk gevoel. 

​

En natuurlijk was het soms heel lastig om aan mezelf te werken en als alleenstaande moeder voor drie kleine kinderen te zorgen. Waarbij er twee meer dan gemiddeld aandacht vroegen door hun 'eigen stempel'. Ik weet inmiddels alles af van odd, adhd, add, en ga zo maar door.  Hun hoog gevoeligheid en het niet passen in het reguliere (school) systeem als Nieuwetijdskinderen, stuitte vaak op onbegrip in de buitenwereld. Maar het is met alle hulp goed gekomen. Inmiddels zijn ze alle drie mooie, zelfstandige mensen geworden. En ik ben blij dat er steeds meer aandacht komt voor al die hoog gevoelige kinderen die een andere begeleiding, een ander leersysteem nodig hebben. Het zijn bijzondere, wijze kinderen waar wij nog veel van kunnen leren.

 

Intuïtieve ontwikkeling

Mijn aangeboren lijntje met de spirituele wereld kwam helemaal tot leven toen ik begin 2016 diverse opleidingen ging volgen op het gebied van mediumschap, magnetisme, reiki, intuïtieve ontwikkeling, regressie- en reïncarnatietherapie, ontmoetingen met gidsen en coaching volgden. Mijn hart ging open! Eindelijk wist ik waarom ik op aarde was:)

 

Ik weet nu dat ik als healer en reader anderen bij mag staan tijdens hun eigen bewustwordingsproces. De energie die ik voel en waarmee ik werk is zo ontzettend zuiver. Zo krachtig, zo mooi. Ik kan soms alleen maar verwonderd en dankbaar zijn dat ik dit mag doorgeven. Dat ik als kanaal mag dienen.

 

Een andere passie is schrijven. Ik ben van huis uit journalist. En ook bij het schrijven gebruik ik als hoog sensitief persoon mijn intuïtieve vermogen. Het blijkt ook in dat vak een prachtig hulpmiddel. 

 

Doen waar je hart van gaat zingen

Ik ben ontzettend blij dat ik de weg naar mezelf heb teruggevonden. Dat ik nu doe waar mijn hart van gaat zingen. En nog steeds zal ik levenslessen voorgeschoteld krijgen. Ik denk niet dat dit ooit ophoud. Ik denk niet dat je er ooit 'bent'.  Maar is dat nu juist niet de bedoeling van een leven op aarde?  

​